"Ανεξάρτητοι" υποψήφιοι...

Με τις ανακοινώσεις του ΠΑΣΟΚ σε μεγάλο βαθμό συμπληρώθηκε ο χάρτης των υποψηφιοτήτων που  στις εκλογές αυτές έχει μια μοναδική ιδιαιτερότητα. Την υπερπληθώρα  ανεξάρτητων κατά τα λεγόμενα τους υποψήφιων που όμως και κομματική  διαδρομή έχουν κάποιοι από αυτούς και κομματική στήριξη απέκτησαν  στο σύνολο τους. Έτσι ενώ όλοι διακηρύσσουν  την ανεξαρτησία τους, ουδείς αρνείται την στήριξη του από κομματικούς φορείς. Επιπλέον ενώ κάποιοι από αυτούς αναφέρονται στην κοινωνία των πολιτών απαξιώνοντας την κομματική παρέμβαση στην αυτοδιοίκηση σαν προϊόν μιας εποχής που πέρασε, ταυτόχρονα επιδιώκουν την παρέμβαση αυτή προς  στήριξη τους.

Η μεγάλη διαφορά με παρεμφερή φαινόμενα κατά το παρελθόν είναι ο σκοπός πίσω από την υιοθέτηση της ταυτότητας του ανεξάρτητου υποψηφίου. Αυτή τη φορά ο αυτοδιοικητικός και ακομμάτιστος  μανδύας δεν επιλέγεται στην βάση  την  διεύρυνση της εκλογικής βάσης του κάθε υποψηφίου και κόμματος που τον στηρίζει αλλά στοχεύοντας στον μη περιορισμό της.

Η επιλογή αυτή είναι αποκαλυπτική μιας σειράς πραγματικοτήτων για την σφαίρα του πολιτικού:

Α) Στην επιλογή αυτή αντανακλάται πλήρως ο φόβος της αποδοκιμασίας του τρόπου με τον οποίο το πολιτικό σύστημα συνολικά αντιμετώπισε την πολυεπίπεδη κρίση.

Β) Μπροστά στον φόβο της αποδοκιμασίας ο πυρήνας του πολιτικού συστήματος επιλέγει να απεμπλακεί από τη μάχη αποσυρόμενος από το κατεξοχήν πεδίο άσκησης πολιτικής, την τοπική κοινωνία που αποκτά και αυξημένη βαρύτητα μέσα από τους νέους αναβαθμισμένους αυτοδιοικητικούς θεσμούς. Η απόσυρση αυτή αναδεικνύει  τον υπό εξέλιξη μετασχηματισμό του κομματικού συστήματος προς την κατεύθυνση πρώτον της αναίρεσης του μαζικού συλλογικού του χαρακτήρα  και δεύτερον της αυτονόμησης του από τις κοινωνικές διεργασίες.

Γ)  Η αναίρεση του συλλογικού-κομματικού  χαρακτήρα του πολιτικού συστήματος αποτελεί και αφαίρεση δημοκρατίας στον βαθμό που οι συλλογικότητες αποτελούν τον πυρήνα της κοινωνικής διαπραγμάτευσης και σύνθεσης των αντικρουόμενων συμφερόντων.

Δ) Η προσπάθεια απόσυρσης δια μέσου του διαχωρισμού από το συλλογικό είναι που επιβάλει το πολιτικό-συλλογικό σαν την μόνη δημοκρατική επιλογή στην κατεύθυνση επανάκτησης του δημόσιου χώρου που επιχειρείται να καταληφθεί στην βάση της απογύμνωσης του από συλλογικές δομές

Ε) Μπορεί το πολιτικό σύστημα να ‘ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία’ σε αυτές τις εκλογές όμως η επανάσταση του αυτονόητου δεν μπορεί παρά να έχει σαν απαραίτητο συμπλήρωμα και την επανάσταση του κοινού νου και της λογικής. Τα κόμματα  για να  ξανακερδίσουν την εμπιστοσύνη της κοινωνίας θα πρέπει να αποκτήσουν μια στοιχειώδη συνέπεια με τον εαυτό τους σε αυτά που λένε προεκλογικώς και αυτά που πράττουν μετεκλογικά και όχι να επιδίδονται σε συνεχείς αλλαγές στάσης ανάλογα με την ευνοϊκή ή όχι συγκυρία.

ΣΤ) Η απαξίωση και η αδυναμία τόσο των κομμάτων όσο και του  πολιτικού συστήματος δεν βολεύει παρά μόνο τους ολίγους ισχυρούς και την εκτεταμένη διαφθορά που τους θρέφει οικονομικά και πολιτικά. Η απάντηση στην διαφθορά είναι η εκτεταμένη κοινωνική συμμετοχή και παρέμβαση και όχι η άσκηση πολιτικής ερήμην των πολλών.